Κανονικότητα. Μια λέξη που προσδιορίζει όλες τις συνθήκες που έχουμε διαμορφώσει προκειμένου να αισθανόμαστε ασφαλείς ότι δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κάτι απρόσμενο και ίσως δύσκολο. Σαν η “κανονικότητα” να είναι η οχύρωση, μέσα στην οποία κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα , συγκεκριμένες συζητήσεις και συγκεκριμένες δραστηριότητες. Και ξαφνικά όλα όσα ξέραμε ως κανονική ζωή τώρα να έχει αλλάξει εντελώς.
Αν λοιπόν είχαμε γνωρίσει ο ένας τον άλλο μέσα σε αυτήν την “κανονική ” συνθήκη αλλάζει καθόλου αυτή η συνύπαρξη;
Υπάρχει μια βάσιμη θεώρηση ότι μέσα στην συνθήκη της καραντίνας αυξάνονται οι συγκρούσεις και αναδύονται θέματα που μέχρι πριν δεν συζητιούνταν. Και σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί. Ενώ φαίνεται να υπάρχει περισσότερος χρόνος για να αλληλεπιδράσει ένα ζευγάρι , μια οικογένεια , οι εντάσεις δεν μειώνονται.
Ίσως είναι δύο οι λόγοι που συμβαίνει αυτό. Αφενός η καλώς εννοούμενη καθημερινότητα εξομάλυνε πολλά από τα αρνητικά συναισθήματα που αναδύονταν μέσα στη μέρα. Υπήρχε χώρος και χρόνος για αποφόρτιση. Μέσα στη διαδρομή στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, στον καφέ. Αυτή την περίοδο όμως τα συναισθήματα δεν μπορούν να διοχετευθούν αλλού αλλά “κυκλοφορούν” μέσα στο σπίτι και με κάθε ευκαιρία επικοινωνούνται. Συναισθήματα όπως θλίψη γιατί δεν αισθανόμαστε ότι ο άλλος πραγματικά μας εκτιμά, θυμός γιατί δεν συμπεριφέρεται όπως ελπίζαμε, φόβος ότι δεν μας κατανοεί , βαρεμάρα γιατί δεν υπάρχουν πράγματα που κάνουμε μαζί που να μας ευχαριστούν.
Ο δεύτερος λόγος συγκρούσεων είναι αυτό που ονομάζεται τριγωνοποίηση στις σχέσεις. Όπου, δίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα , η δυνατότητα να εισέλθει στη σχέση του ζευγαριού ένα άλλο πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό μάλιστα τις περισσότερες φορές δεν θέλει καθόλου τη θέση που του έχει δοθεί .
Το παιδί, για παράδειγμα, συχνά γίνεται αιτία να συγκρουστεί ένα ζευγάρι, γιατί φαινομενικά “δεν ακούει τον έναν αλλά τον άλλο γονέα”. Στην πραγματικότητα το ζευγάρι εκείνη τη ώρα λέει ,” χρειάζομαι τη βοήθειά σου και αισθάνομαι πως δεν την έχω”.
Οι γονείς του ζευγαριού, μπορεί να μπουν σε αυτή τη θέση τώρα ειδικά που οι περισσότεροι βρίσκονται στις ευπαθείς ομάδες. Το ερώτημα εδώ ανάμεσα στο ζευγάρι γίνεται “ποιός τελικά είναι προτεραιότητα”.
Ας αποδεχτούμε το εξής. Το ζευγάρι είναι η βάση, πάνω στην οποία χτίζεται και διαιωνίζεται η αλληλοκατανόηση και η αγάπη. Είναι πολύ σημαντικό να είναι καλά σε αυτήν τη δύσκολη συνθήκη. Να μην ξεχνάει , παρόλα τα προβλήματα , ότι έχει ανάγκη να είναι “μαζί . Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε νέες συνθήκες για αυτό το “μαζί”. Ας θεωρήσουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε μια όλο δική μας κανονικότητα!
