Ήρθε για 2η φορά η στιγμή να μείνουμε ξανά μέσα στην “ασφάλεια” των σπιτιών μας . Ελπίζοντας ότι θα περάσει και αυτή τη φορά ο κίνδυνος να πενθήσουμε κάποιον αγαπημένο. Επενδεδυμένη με φόβο και ανασφάλεια , αυτή η κατάσταση μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε ένα μοναχικό εαυτό, παρόλο που είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον. Η εναλλαγή θετικών και αρνητικών συναισθημάτων είναι καθημερινό φαινόμενο, το μόνο που χρειάζεται για να πυροδοτηθεί, είναι να ακούσουμε λίγο ραδιόφωνο , να δούμε λίγο τηλεόραση , να μιλήσουμε με τον γείτονα.
Η αλήθεια είναι ότι επιστρατεύονται καταπληκτικοί μηχανισμοί προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο φόβος μιας αλλοτρίωσης από όλα όσα ξέραμε ως κανονικότητα στις σχέσεις. Με κυρίαρχο το χιούμορ προσπαθούμε να αποδομήσουμε το υπαρξιακό μας φόβο και να τον μετατρέψουμε σε επιφανειακό. Να τον κάνουμε διαχειρίσιμο. Άραγε μπορούμε να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας πόση δύναμη επιδεικνύει;
Μέσα σε αυτή την αγωνιώδη συνθήκη, ψάχνουμε τον “άλλο”. Τον “άλλο” που ελπίζουμε να μας συντροφεύσει σε αυτό. Είναι όμως αυτός ο “άλλος” απαλλαγμένος από τις δικές του αγωνίες και μπορεί να είναι όπως τον χρειαζόμαστε; Μήπως ο “άλλος” είναι απλά ο αγαπημένος μας που ανησυχεί το ίδιο και δεν ξέρει πώς να το πει, το παιδί μας, που μέσα από την υπερκινητικότητά του, ή, τις συχνότερες εκρήξεις θυμού, μας ζητάει να το διαβεβαιώσουμε ότι θα είμαστε καλά; ΄Η, ο γονέας μας, που μέσα στον φόβο για την υγεία του μας επιτίθεται; Ή ο έφηβος γιος μας, που αρνείται να ακολουθήσει τις οδηγίες μας, λέει πόσο ανάγκη έχει να αισθανθεί ανεξάρτητος;
Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή είναι σημαντική η αλληλοκατανόηση και η αλληλοφροντίδα. Πώς όμως να φροντίσεις, όταν δεν αισθάνεσαι ισχυρός; Πώς να αγκαλιάσεις όταν έχεις τόσο ανάγκη να αγκαλιαστείς; Και πώς τελικά να συνεχίσεις μια καθημερινότητα όταν όλα είναι υπό διαπραγμάτευση ;
Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία είναι τώρα περισσότερο απαραίτητη από ποτέ. Όχι γιατί ξαφνικά διαταραχθήκαμε όλοι ψυχικά αλλά γιατί όλοι αισθανόμαστε το ίδιο. Όλοι χρειαζόμαστε την φροντίδα από κάποιον, που ελπίζουμε ότι. μπορεί να μας την προσφέρει. Όχι γιατί αισθανόμαστε φόβο αλλά γιατί χρειάζεται να δούμε πίσω από τον φόβο. Όχι γιατί έχουμε χάσει τις σταθερές μας αλλά γιατί είναι σημαντικό να τις ξαναθυμηθούμε και να τις ξαναενεργοποιήσουμε. Γιατί ποιες είναι τελικά οι σταθερές μας αν όχι τα σημαντικά μας πρόσωπα και οι σημαντικές μας σχέσεις;
